ORALIS ΜΑΡΟΥΣΙ
Χατζηαντωνίου 11,
Μαρούσι 151 24
Οι φρονιμίτες ονομάζονται έτσι διότι ανατέλλουν μετά την ηλικία των 17-18 ετών, όταν δηλαδή το άτομο ωριμάζει και «αποκτά φρόνηση». Τα συγκεκριμένα δόντια χρησιμεύουν και αξιοποιούνται στη μάσηση, μόνο όμως στις περιπτώσεις που έχουν ανατείλει πλήρως και βρίσκονται στη σωστή σύγκλειση με τα δόντια-ανταγωνιστές της άλλης γνάθου.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι φρονιμίτες δε βρίσκουν χώρο ώστε να αναπτυχθούν στο στόμα. Το αποτέλεσμα είναι να παραμένουν έγκλειστοι ή ημιέγκλειστοι, δηλαδή να μην εμφανίζονται πλήρως ή και καθόλου.
Η περιοχή όπου βρίσκεται ο φρονιμίτης είναι δύσκολο να καθαριστεί με τους συμβατικούς τρόπους φροντίδα και περιποίησης του στόματος. Το αποτέλεσμα είναι να αναπτύσσονται βακτήρια στο στόμα και ιδιαίτερα εκεί που βρίσκεται ο φρονιμίτης.
Όταν εμφανίζεται ένα μέρος του φρονιμίτη και το υπόλοιπο κομμάτι του παραμένει μέσα στο κόκαλο της γνάθου, αναπτύσσονται μολύνσεις και συγκεκριμένα η περιστεφανίτιδα. Αυτές οι μολύνσεις παρουσιάζουν ως συμπτώματα πόνο, πρήξιμο, ερυθρότητα, κακοσμία και περιορίζουν το άνοιγμα του στόματος. Τα συμπτώματα αυτά είναι πιθανό να παραμείνουν τοπικά αλλά μπορεί και να επεκταθούν δημιουργώντας σοβαρότερα προβλήματα στον ασθενή.
Σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών, η παρουσία εγκλείστων φρονιμιτών αποτελεί παράγοντα άσκησης πίεσης στα μπροστινά δόντια. Η βασική συνέπεια είναι η απώλεια των αποτελεσμάτων της ορθοδοντικής θεραπείας.
Ο ημιέγκλειστος φρονιμίτης δεν μπορεί να καθαριστεί σωστά, κυρίως εξαιτίας της περιοχής όπου βρίσκεται. Το αποτέλεσμα είναι πολύ γρήγορα να τερηδονίζεται και να αποκτά σοβαρά περιοδοντικά προβλήματα, που συχνά επεκτείνονται και στο διπλανό τραπεζίτη. Ο έγκλειστος φρονιμίτης σε πολλές περιπτώσεις πιέζει το διπλανό δόντι, με συνέπεια να το χαλάει ή να απορροφά τη ρίζα του. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, δημιουργείται κύστη ή ακόμα και όγκος γύρω από το φρονιμίτη.
Αν ένα δόντι μπορεί να σωθεί με οδοντιατρικές θεραπείες τότε πρέπει να διατηρείται στον οδοντικό φραγμό. Ωστόσο, όταν πρόκειται για τους τρίτους γομφίους, δηλαδή τους φρονιμίτες, η εξαγωγή του δοντιού είναι τις περισσότερες φορές η προτεινόμενη θεραπεία. Ιδίως όταν εμφανιστούν προβλήματα στους φρονιμίτες, τότε η διαδικασία είναι μάλλον αναπόφευκτη.
Η αμερικανική επιστημονική εταιρία των γναθοπροσωπικών χειρουργών (AAOMS) συστήνει την προληπτική εξαγωγή ενός φρονιμίτη αμέσως μόλις ανατείλει, ώστε να μην προλάβει να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στην στοματική κοιλότητα του ασθενούς. Γενικά, η εξαγωγή φρονιμίτη είναι από τις πιο συνήθεις περιπτώσεις εξαγωγών σε άτομα ηλικίας 20 έως 40 ετών.
Το βασικό που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι οι φρονιμίτες είναι πολύ πιο επιρρεπείς στη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων στοματικής υγείας σε σχέση με τα υπόλοιπα δόντια. Βασικά, τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν ενδέχεται να επηρεάσουν τον ίδιο τον φρονιμίτη, τα ούλα, το οστό της γνάθου, καθώς και τα διπλανά δόντια. Έτσι, ο Γναθοχειρουργός μπορεί να συστήσει την εξαγωγή φρονιμίτη όταν διαπιστώσει σοβαρό πρόβλημα.
Σε περίπτωση που παρουσιαστεί κάποιο από τα παραπάνω προβλήματα ή αν εκτιμηθεί μέσω ακτινογραφίας ότι θα δημιουργηθεί τέτοιο πρόβλημα στο άμεσο μέλλον, ο Οδοντίατρος θα επιλέξει την εξαγωγή του φρονιμίτη. Στόχος είναι η ανακούφιση του ασθενή από τον έντονο πόνο και τα συμπτώματα που τον συνοδεύουν και φυσικά, η προστασία των παρακείμενων δοντιών και των περιοδοντικών ιστών.
Σημαντικό ρόλο στην συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών σε εξαγωγές φρονιμίτη παίζει και η ηλικία του ασθενή. Όσο η ηλικία του ασθενή αυξάνεται, τόσο ο ασθενής παρουσιάζει σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκής. Συστήνεται λοιπόν η αφαίρεση φρονιμιτών το συντομότερο δυνατόν, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο από τον γιατρό. Τέλος, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε πιστά τις μετεγχειρητικές οδηγίες που θα σας δώσει ο Οδοντίατρος μετά την εξαγωγή φρονιμίτη ώστε να μειώσετε όσο το περισσότερο δυνατόν τον κίνδυνο επιπλοκών.
Ο φρονιμίτης είναι το δόντι που τερηδονίζεται πιο εύκολα από οποιοδήποτε άλλο στη στοματική κοιλότητα.
Ο κίνδυνος γίνεται σημαντικά μεγαλύτερος και υπολογίσιμος αν ο φρονιμίτης δημιουργήσει περιοδοντικά προβλήματα, αποστήματα και κύστες, τα οποία καταστρέφουν και αποδυναμώνουν περαιτέρω το οστό της γνάθου.
Οι παθολογικές καταστάσεις που σχετίζονται με τους φρονιμίτες γίνονται συχνότερες με την πάροδο της ηλικίας. Είναι ευκολότερο και πιο ασφαλές να γίνει προληπτικά μια εξαγωγή, και ειδικότερα μια χειρουργική εξαγωγή φρονιμίτη, σε όσο το δυνατόν πιο νεαρή ηλικία. Αυτό συμβαίνει διότι, σε πιο νεαρές ηλικίες οι ρίζες του φρονιμίτη δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως και το οστό γύρω από το δόντι έχει μεγαλύτερη ελαστικότητα.
Δηλαδή, ο ασθενής είναι γενικά σε καλύτερη κατάσταση υγείας και αν δεν έχουν δημιουργηθεί προβλήματα σε παρακείμενα δόντια η επούλωση του τραύματος είναι ταχύτερη. Καθώς οι φρονιμίτες δεν είναι απαραίτητοι για την πλήρη και σωστή λειτουργία του στόματος, δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνεύουμε μελλοντικά προβλήματα διατηρώντας τους στο στόμα.
Μία από τις περιπτώσεις όπου οι οδοντίατροι συμφωνούν ότι είναι καλύτερο να γίνει προληπτική εξαγωγή φρονιμίτη είναι όταν ήδη έχει αφαιρεθεί ένας φρονιμίτης από τη μια πλευρά της γνάθου. Τότε μπορεί να εκτιμηθεί ότι πρέπει να εξαχθεί και ο φρονιμίτης της άλλης γνάθου. Αυτό εξαρτάται από την σχετική θέση του και το αν έχει χάσει την αντιστάθμισή του, οπότε έχει μεγαλύτερο κίνδυνο να μετακινηθεί και να δημιουργήσει προβλήματα.